Z ŻYCIA PORADNI-PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ W MRĄGOWIE
W dniu 13.06.2024r. Pracownicy Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w Mrągowie poprowadzili warsztaty pt. „RODZICU! WARTO WIEDZIEĆ” w Powiatowym Urzędzie Pracy w Mrągowie. Na spotkaniu nasza Pani Dyrektor Anna Bogdanowicz oraz nasza koleżanka Małgorzata Cichowska pedagog, zaprezentowały różne gry i zabawy wspomagające rozwój małego dziecka. Mówiły o tym, w co i jak bawić się z maluchem, aby wspomagać jego rozwój, dlaczego stymulacja zmysłów dziecka jest ważna i jakie ćwiczenia jej służą.
RODZICU ! WARTO PAMIĘTAĆ Jak wspierać rozwój małego dziecka
W pierwszych latach życia dziecka zabawa jest najważniejszym rodzajem aktywności. Jest czymś, co pozwala dziecku poznać świat i ze światem oswaja. Zabawa może pokazywać, jakie emocje przeżywa dziecko, pozwala też przepracować z dzieckiem trudne tematy. Przytulanka zapewnia dziecku ukojenie i bezpieczeństwo, klocki i inne zabawy konstrukcyjne pokazują dziecku, że ma na coś wpływ, dają poczucie sprawczości, co ma bezpośredni wpływ na poczucie własnej wartości. Wspólne relacje z dzieckiem budują więź. Zabawa może być świetną okazją do tego, żeby lepiej poznać swoje dziecko.
PORADNIANA KARTA Z KALENDARZA – BO WARTO JEST PAMIĘTAĆ
PORADNIANE PORADY DLA RODZICÓW
Budowanie i wzmacnianie poczucia własnej wartości u dziecka to proces, który wymaga cierpliwości i zaangażowania. Poświęcaj czas swojemu dziecku: rozmawiaj z nim, baw się, czytaj mu bajki, czy po prostu okazuj zainteresowanie i swoją miłość. Kiedy jesteś blisko, pokazujesz dziecku, że akceptujesz je takim, jakie jest i że nie musi być perfekcyjne i we wszystkim najlepsze, by było wyjątkowe. Pamiętajcie, że bycie sobą jest ważniejsze od bycia doskonałym.
15.03.2024 rok WAŻNY KOMUNIKAT! PRAKTYCZNA NAUKA ZAWODU Rodzice uczniów klas ósmych szkoły podstawowej. Przypominamy, że uczniowie klas ósmych, którzy nie ukończą w tym roku kalendarzowym 15 lat (dzieci urodzone w 2010 r.), a planują dalszą naukę w Szkole Branżowej I stopnia muszą posiadać opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej. Na podstawie wyników diagnoz przeprowadzonych w poradni, ocenia się czy istnieją przeciwwskazania do zatrudnienia ucznia, jako pracownika młodocianego. Brak opinii skutkuje odmową przyjęcia ucznia na praktyki zawodowe u pracodawcy i tym samym brakiem realizacji procesu edukacyjnego. Wymagane dokumenty potrzebne do przeprowadzenia w naszej Poradni diagnozy i wydania opinii w sprawie udzielenia zezwolenia na zatrudnienie młodocianego to: – Informacja szkoły o uczniu – Zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia ucznia, który nie ukończył 15 lat i zamierza podjąć praktyczną naukę zawodu w szkole branżowej I stopnia
Telefony zaufania oraz infolinia wsparcia dzieci i młodzieży oraz dorosłych, którzy potrzebują pomocy.
Kampania informacyjna Departament Wychowania i Edukacji Włączającej. Dzieci i młodzież w kryzysie psychicznym, które mają problemy w domu, w szkole, w tym w relacjach rówieśniczych, przy zapewnieniu anonimowości i pełnej dyskrecji, mogą skontaktować się ze specjalistami i otrzymać fachowe wsparcie w najtrudniejszych sytuacjach. W ramach działań telefonów/infolinii specjaliści świadczą również wsparcie osobom dorosłym, opiekunom i nauczycielom, którzy mają problemy z dorastającymi dziećmi. Załączone telefony gwarantują szybki dostęp do informacji i wsparcia, jak również podejmowanie interwencji w sprawach ważnych z punktu widzenia zdrowia psychicznego i bezpieczeństwa dzieci oraz młodzieży
DEPRESJA „DOTKLIWIE DOTYKA” DZIECI I MŁODZIEŻ, ODWRACA ICH UWAGĘ OD ŚWIATA W KTÓRYM ŻYJĄ, POMÓŻMY IM SKIEROWAĆ „WZROK” W TĄ DOBRĄ STRONĘ
Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
116 111 – telefon zaufania dla dzieci i młodzieży udziela wsparcia dzieciom i młodzieży do 18 r.ż. Telefon jest anonimowy i bezpłatny, działa 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę. Dzieci mogą porozmawiać z nami o wszystkim: o przyjaźni, miłości, dojrzewaniu, kontaktach z rodzicami, rodzeństwem, problemach w szkole czy emocjach, których doświadczają. Gdy czują się dyskryminowane, kiedy doświadczają przemocy lub są jej świadkiem. Główne działania: wsparcie psychologiczne dzieci i młodzieży: telefoniczne i mailowe, interwencje ratujące zdrowie lub życie. tel.: 116111 116111.pl
FUNDACJA ITAKA Depresja u nastolatków zwana depresją młodzieńczą (według ogólnej definicji na podstawie DSM IV i ICD-10), to zaburzenie nastroju pojawiające się w okresie dorastania. Charakteryzuje się obniżonym nastrojem, niemożnością skoncentrowania się, nieregularnym snem, zmniejszonym lub zwiększonym apetytem, a także rozdrażnieniem, irytacją, rozkojarzeniem, często pobudzeniem psychoruchowym, brakiem zainteresowania codziennymi czynnościami, brakiem czerpania przyjemności z czegokolwiek, brakiem radości z życia, zmęczeniem, niskim poczuciem własnej wartości, izolowaniem się, poczuciem winy, samookaleczaniem, myślami o śmierci, myślami o samobójstwie, a nawet samymi próbami samobójczymi. Aby zdiagnozować depresję, co najmniej cztery z powyższych objawów muszą utrzymywać się przez minimum dwa tygodnie. Zwykle widoczne jest obniżenie poziomu funkcjonowania nastolatka, zwłaszcza w obszarze relacji z innymi oraz edukacji. Dodatkowo u nastolatków często mamy do czynienia z nasilonym drażliwym nastrojem lub objawami agresji. Charakterystyczne zjawiska związane z depresją młodych ludzi można ująć następująco: Uczucie straty to charakterystyczny stan młodego człowieka, powodujący jego depresyjne cierpienie. Strata związana z dorastaniem i utratą swojej pozycji dziecka, strata ważnej relacji, związku, strata przyjaciela i inne straty, które pojawiają się we wciąż zmieniającej się rzeczywistości nastolatka. Depresyjny nastrój to charakterystyczny nastrój w którym jest nastolatek: smutek, poczucie samotności, poczucie bezsensu i beznadziejności, apatia i zmęczenie. Może im towarzyszyć irytacja, lęk czy agresja. Zachowanie nastolatka w depresji różni się od zachowania jego dojrzewającego rówieśnika. Zwykle nastolatki w depresji są mało aktywni, leżą w łóżku, niechętnie wychodzą z domu, przestają dbać o wygląd, obserwuje się u nich spowolnienie ruchów: wolniej chodzą i mówią. Cechuje ich niechęć do wykonywania jakichkolwiek czynności, a czasem przeciwnie: są nieadekwatnie do sytuacji pobudzeni psychoruchowo. Relacje nastolatków z innymi osobami ulegają pogorszeniu, dotyczy to zarówno relacji z rodziną jak i z rówieśnikami. Nastolatki często mówią o swojej samotności i że ich nikt nie rozumie, ale też nie próbują być zrozumiani poprzez staranie się o nawiązywanie bliskich kontaktów. Nie potrafią ich nawiązać, czują się gorsi. Jeśli nastrój depresyjny się pogłębia, objawy również się zaostrzają. Następuje znaczna utrata energii, zniekształcenia w myśleniu szczególnie związane z poczuciem własnej wartości i poczuciem winy. Apetyt, rytm snu i czuwania dezorganizują się. Nastolatek albo cały czas śpi albo nie może spać, w obu sytuacjach zwykle jest stale zmęczony. Pojawiają się różnego rodzaju bóle, głowy, serca, brzucha. Również nastrój robi się coraz bardziej chwiejny, od całkowitego wycofania do drażliwości i zachowań agresywnych. Dodatkowo nastolatki tracą zainteresowanie związkami, bliskością, erotyką oraz seksem. Jeśli dodamy brak interwencji kogoś bliskiego lub specjalisty i depresja postępuje, pojawiają się myśli samobójcze, a nawet same takie próby. Czarne barwy – w taki sposób nastolatek z depresją widzi świat; gdyby miał go namalować użyłby tego właśnie koloru. Neguje wszystko i wszystkich, a przede wszystkim samego siebie. Nie wierzy w zmiany, w poprawę swojego samopoczucia, że przyszłość może być lepsza. Podważa swoją wartość, jest skoncentrowany na sobie poprzez negowanie siebie, swojego wyglądu, zdolności, relacji z innymi. Cierpi z powodu poczucia winy, że nie jest taki jaki powinien być, a jednocześnie w osobach najbliższych upatruje wrogości do siebie. Uważa, że świat jest wyłącznie nieprzyjazny. Tak skrajny sposób myślenia o sobie i otoczeniu może powodować urojeniowe postrzeganie świata. To dodatkowo budzi lęk, ponieważ wyostrza wszystko co negatywne, a to co pozytywne nie jest zauważane. Rośnie subiektywne poczucie zagrożenia związanego ze światem. Spada umiejętność koncentracji oraz płynnego przetwarzania informacji, dlatego młodzież z depresją zaczyna mieć prawie zawsze problemy w szkole oraz problemy z nauką. Młody człowiek staje się nadwrażliwy, a jego cierpienie narasta tym bardziej, że nie widzi on możliwości poprawy. Iwona Wasil Dyrektor Projektów Profilaktycznych Fundacji ITAKA
WAŻNE INFORMACJĘ DLA RODZICÓW
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Wczesne wspomaganie rozwoju to kompleksowe, wyspecjalizowane działania mające na celu usprawnianie rozwoju psychoruchowego i społecznego dziecka od chwili wykrycia niepełnosprawności do podjęcia nauki w szkole oraz wsparcie i pomoc jego Rodzinie. Zakres oddziaływań jest różny w zależności od zdiagnozowanych deficytów rozwojowych. Wczesne wspomaganie rozwoju krok, po kroku: Zajęciami wczesnego wspomagania rozwoju są objęte dzieci ze zdiagnozowaną niepełnosprawnością. Według prawa oświatowego dziecko niepełnosprawne to dziecko posiadające następującą diagnozę:
– dziecko niesłyszące lub słabosłyszące,
– dziecko niewidome lub słabowidzące,
– z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, – z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, – z autyzmem, w tym Zespołem Aspergera. Jeżeli Rodzic jest zaniepokojony rozwojem swojego dziecka może zgłosić się do poradni w celu dokonania diagnozy specjalistycznej. Istotne jest także udanie się do lekarza specjalisty. Na podstawie wyników badań przeprowadzonych w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz zaświadczenia lekarskiego poradnia na wniosek Rodzica lub Opiekuna prawnego wydaje opinię o potrzebę wczesnego wspomagania rozwoju. Rodzic udaje się z w/w dokumentem do placówki realizującej zajęcia w ramach WWR. Organizacja zajęć wczesnego wspomagania rozwoju dziecka odbywa się zgodnie z zapisami zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci (DZ.U. z 2017 r., poz. 1635) Specjaliści w oparciu o przedłożoną opinię odnośnie wczesnego wspomagania rozwoju ustalają harmonogram pracy z dzieckiem w celu wyrównania deficytów i harmonizowania
ODROCZENIE OBOWIĄZKU SZKOLNEGO
Obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 r.ż.
1. W jakiej sytuacji odracza się spełnianie obowiązku szkolnego?
Odroczenie spełniania obowiązku szkolnego wskazane jest w sytuacji, kiedy dziecko nie osiągnęło tzw. gotowości szkolnej.
2. Gotowość szkolna to osiągnięcie przez dziecko odpowiedniego poziomu rozwoju, który pozwala na sprostanie wymaganiom ze strony szkoły, przystosowanie się do nowych warunków, osiąganie sukcesów edukacyjnych i nawiązywanie poprawnych relacji z rówieśnikami. Istotne są cztery sfery rozwoju:
– sfera umysłowa – zdolności w zakresie spostrzegania, zapamiętywania, rozumowania, wypowiadania się;
– sfera społeczna – umiejętność nawiązywania kontaktów z rówieśnikami i dorosłymi, podporządkowywania się regułom, zasadom, poczucie odpowiedzialności za swoje działania, samodzielność;
– sfera emocjonalna – umiejętność wyrażania i kontrolowania emocji, motywacja do pracy, odporność na stres i niepowodzenia, zdolność skupiania uwagi;
– sfera fizyczna – funkcjonowanie narządów zmysłu, sprawność ruchowa, sprawność manualna, odporność na zmęczenie i choroby, a także sprawność samoobsługowa.
W przypadku, gdy rozwój w poszczególnych sferach jest niższy, warto powtórzyć „zerówkę”. Dzięki temu zwiększamy szanse dziecka na: osiąganie sukcesów edukacyjnych na miarę jego możliwości, nawiązywanie prawidłowych relacji z rówieśnikami, odpowiednie reagowanie na stres i ewentualne niepowodzenia itd.
3. Na jaki czas można odroczyć rozpoczęcie spełniania obowiązku szkolnego?
Każdemu dziecku można odroczyć rozpoczęcie spełniania obowiązku szkolnego o jeden rok szkolny. Inaczej wygląda sytuacja w przypadku dzieci niepełnosprawnych (posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydawane przez zespoły orzekające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych) – wówczas, jeśli jest to uzasadnione potrzebami dziecka, spełnianie obowiązku szkolnego odroczyć można do 9. roku życia.
4. W jaki sposób dokonać odroczenia rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego?
Rozpoczęcie spełniania przez dziecko obowiązku szkolnego odracza dyrektor publicznej szkoły podstawowej, w obwodzie której dziecko mieszka. Dokonuje tego na wniosek rodziców.
Rodzice do wniosku muszą dołączyć opinię wydaną przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną, z której wynika potrzeba odroczenia spełniania przez dziecko obowiązku szkolnego w danym roku szkolnym.
Do wniosku o odroczenie obowiązku szkolnego dziecku z niepełnosprawnością należy dołączyć – poza opinią z publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej – orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.
Ważne: opinia musi zostać wydana przez publiczną poradnię psychologiczną albo niepubliczną poradnię psychologiczną, założoną zgodnie z art. 168 oraz zatrudniającą pracowników posiadających kwalifikacje określone dla pracowników publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych (art. 38 ust. 4 ustawy Prawo oświatowe).
5.Kiedy złożyć wniosek?
Wniosek dotyczący odroczenia składa się w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat – nie później niż do dnia 31 sierpnia. Odroczenie dotyczy roku szkolnego, w którym dziecko ma rozpocząć spełnianie obowiązku szkolnego. W przypadku dziecka z niepełnosprawnością wniosek można złożyć ponownie w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 8 lat – nie później niż do 31 sierpnia.
6.Kolejność działań rodzica:
Poradnia psychologiczno-pedagogiczna:
– złożenie wniosku o przeprowadzenie badań diagnostycznych. Wniosek powinien zawierać uzasadnienie;
– dołączenie do wniosku posiadanej dokumentacji uzasadniającej wniosek, w szczególności wyniki obserwacji i badań psychologicznych, pedagogicznych, logopedycznych i lekarskich, a także opinię nauczyciela i specjalistów udzielających pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu lub szkole (dokumentacja ta stanowi istotny element w trakcie konstruowania trafnej diagnozy);
Ważne: W celu uzyskania informacji o problemach dydaktycznych i wychowawczych dziecka poradnia może zwrócić się do dyrektora odpowiednio przedszkola, szkoły, placówki, do której dziecko uczęszcza, o wydanie opinii nauczycieli lub specjalistów, informując o tym rodzica składającego wniosek.
Uzyskanie opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej – na pisemny wniosek rodzica.
Publiczna szkoła podstawowa, w której obwodzie mieszka dziecko. Złożenie wniosku o odroczenie rozpoczęcia spełniania przez dziecko obowiązku szkolnego do dyrektora publicznej szkoły podstawowej, w którego obwodzie mieszka dziecko; dołączenie do wniosku opinii z poradni psychologiczno-pedagogicznej, z której wynika potrzeba odroczenia. W przypadku dziecka z niepełnosprawnością – dołączenie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe ((Dz. U. z 2023 r. poz. 900, 1672, 1718 i 2005) Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych)
Trening Umiejętności Społecznych
(TUS), określany również jako metoda Goldsteina, jest oddziaływaniem terapeutycznym ukierunkowanym na poprawę funkcjonowania społecznego dzieci i nastolatków. Trening Umiejętności Społecznych przyjmuje formę regularnych zajęć grupowych, podczas których za pomocą różnorodnych form oddziaływania: ćwiczeń, rozmów, dyskusji, instrukcji, scenek rozwijane są umiejętności potrzebne do satysfakcjonującego funkcjonowania w społeczeństwie. Zajęcia odbywają się w kilkuosobowych grupach o stałym składzie, miejscu i czasie, co zapewnia poczucie przewidywalności i bezpieczeństwa. Proces terapeutyczny w obrębie jednej grupy trwa od kilku do kilkunastu miesięcy. Dla kogo przeznaczone są zajęcia Treningu Umiejętności Społecznych? Twórcy metody adresują zaproponowane przez siebie oddziaływania do dzieci w wieku 4-17 lat, borykających się z różnymi trudnościami w funkcjonowaniu społecznym: – trudnościami w nawiązywaniu relacji, nieśmiałością, lękiem społecznym, zachowaniami impulsywnymi lub agresywnymi, gwałtownymi i nieadekwatnymi reakcjami na sytuacje społeczne, trudnościami w samoregulacji,
- trudnościami w adaptowaniu się do zmiennych sytuacji społecznych,
- trudnościami w dostosowaniu się do obowiązujących zasad, ich rozumieniu i respektowaniu,
- trudnościami w obronie własnych granic oraz szanowaniu granic innych ludzi.
Rozpoczęcie zajęć grupowych poprzedzone jest indywidualną konsultacją, w czasie której terapeuta upewnia się, czy Trening Umiejętności Społecznych jest najlepszą formą pomocy dla konkretnego dziecka. W trakcie zajęć prowadzonych metodą TUS dzieci w bezpiecznych, zaaranżowanych sytuacjach uczą się, jak nawiązywać relacje, prosić o pomoc i jej udzielać, współpracować, wyrażać swoje potrzeby i dostrzegać potrzeby innych osób. Z tego powodu młodzi ludzie doświadczający niepowodzeń w radzeniu sobie w wyżej wymienionych obszarach, mogą odnieść z programu wymierne korzyści.
Terapia Ręki
„Ręce to jedno z najcenniejszych narzędzi poznania, a co za tym idzie, nabywania nowych umiejętności, czyli rozwoju”. Ważną rolę odgrywają w rozwoju psychomotorycznym dziecka od pierwszych miesięcy życia. Ręce dostarczają nam wrażeń dotykowych, które pomagają nam rozróżnić wielkość, kształt, strukturę materiałów oraz umiejętność ich rozróżniania. Za pomocą rąk codziennie wykonujemy wiele wyspecjalizowanych zadań: m.in. takie jak czynności samoobsługowe, które wymagają ruchów precyzyjnych. Ręce pozwalają nam również wyrazić nasze emocje, ale co najważniejsze umożliwiają nam samodzielne funkcjonowanie. Zdarzają się jednak problemy, że dłonie nie są wystarczająco sprawne, wtedy pomocna może być terapia ręki. Głównym celem prowadzenia zajęć z zakresu terapii ręki jest usprawnianie motoryki małej poprzez zaangażowanie całej kończyny górnej, a więc barku, ramienia, łokcia, przedramienia, nadgarstka, dłoni i palców w wykonywanie różnorodnych zadań poprawiających jej funkcjonowanie, doskonalenie ruchów precyzyjnych oraz rozwiniecie zdolności grafomotorycznych ważnych w procesie edukacyjnym. Należy jednak pamiętać, że nasz organizm jest złożony i często bywa tak, że nieprawidłowy chwyt jest tylko objawem, a przyczyna jest zlokalizowana zupełnie gdzie indziej w ciele np. :
- niewłaściwa stabilizacja centralna,
- nieprawidłowa integracja bodźców sensorycznych,
- niezintegrowane odruchy dynamiczne i posturalne,
- zaburzenia somatognozji (świadomości własnego ciała).
Terapia ręki to ćwiczenia gimnastyczne całego ciała prowadzące do stabilizacji centralnej i swobodnej pracy kończyn. Zajęcia są prowadzone indywidualnie z dzieckiem. Terapeuta ręki przeprowadzi diagnozę i zaproponuje odpowiedni program terapeutyczny dostosowany do indywidualnych potrzeb dziecka. Terapia skierowana jest przede wszystkim do dzieci w wieku 3-8 lat, które wykazują:
- nieprawidłową postawę ciała podczas wykonywania prac przy stoliku,
- wyraźnie obniżone lub podwyższone napięcie mięśni obręczy kończyny górnej i obręczy barkowej,
- problemy z wykonywaniem codziennych czynności (zapinanie guzików, picie z kubka, zakładanie, zdejmowanie ubrań),
- niechęć do podejmowania czynności wymagających precyzyjnych ruchów dłoni czy palców jak: rysowanie, pisanie malowanie, lepienie, układanie drobnych przedmiotów, nawlekanie,
- zbyt wolno lub za szybkie i bardzo niedbałe wykonywanie czynności wymagające dużej precyzji,
- trudności z planowaniem ruchu,
- problem z koordynacją obu rąk podczas manipulacji,
- zaburzenia koordynacji wzrokowo- ruchowej,
- niechęć do dotykania nowych i różnorodnych faktur,
- zbyt mocny, lub zbyt lekki chwyt narzędzia pisarskiego.
W poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w Mrągowie terapię prowadzą certyfikowani terapeuci: mgr Anna Sienkiewicz mgr Anna Bogdanowicz mgr Małgorzata Cichowska